1996 Ducru-Beaucaillou: Wat een super wijn. In de geur een typische geur die doet denken aan potloodslijpsel, edel hout, donker fruit, cassis. In de mond veel grip, rijpe tannine, zeer geconcentreerd, intens en vol van smaak. Ondanks dit alles is de wijn elegant en haast licht in de mond. De afdronk is lang en droog en de duidelijk aanwezige tannines zijn heerlijk rijp. Mensen met deze wijn in de kelder mogen zich gelukkig prijzen.
2003 Vergelegen V: Donker rood van kleur. Aromatisch, licht herbaal, rokerig, cassis. Eiken is duidelijk aanwezig maar past goed bij de andere aroma's. In de mond veel smaken, rijp zwart fruit. Ondanks dat de wijn fluweelzacht in de mond overkomt heeft hij veel structuur. Hield zich zeer goed staande naast de Bordeaux. Iets minder finesse en iets dramatischer dan de Ducru.
2002 Cheval des Andes: Eiken is zeer duidelijk aanwezig in zowel de geur als smaak. Naast cassis en rode bessen ook tonen van espresso koffie en iets rokerigs. Gepolijst in de mond. Het heeft het drogende van een Bordeaux maar mist wat mij betreft de onderliggende structuur. De wijn te weinig inhoud om echt op de boksen tegen het eiken en de wat drogende tannine. Geen straf maar voor mij duidelijk de minste van de drie wijnen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten